Güçlü Yem

Oğlakların bakım ve beslenmesi öncelikle gebe keçilerin bakım ve beslemesi ile başlar. Oğlak ana karnındaki gelişiminin %70’ini gebeliğin son 1.5 ayında tamamlar.

Gebeliğin son döneminde (doğuma 1.5 ay kala) iyi bakım besleme ile keçilerde canlı ağırlık artışı ve kondisyon puanında artış, doğum sonrası daha az canlı ağırlık ve kondisyon kaybı, oğlağın doğum ağırlığında artış, sütten kesinceye kadar oğlak kayıplarında azalma, oğlaklarda yüksek canlı ağırlık artışı sağlanır.

Doğuma çok yakın günlerde fabrika yemi azaltılmalı ve yiyebildiği kadar kaliteli kuru ot verilmelidir. Keçiye doğum yaptığı gün sadece kuru ot verilmelidir.

Doğuracak keçiler özel doğum bölmelerine alınır. Bu bölmeler havadar, temiz ve kuru olmalı altına bolca altlık serilmelidir.

Doğan oğlaklar temiz havlu ile kurulanıp, burun delikleri ve ağız mukozası temizlenerek rahat nefes alması sağlanmalıdır. Oğlağın göbek kordonu 4 parmak aşağıdan kesildikten sonra tentürdiyotla dezenfekte edilip 2-3 cm’den bağlanmalıdır.

Keçilerde doğumdan sonra yavru zarının dışarı atılma süresi 0.-3 saattir. Yavru zarının atılmasından sonra keçinin döl yatağı 30 gün içerisinde eski durumuna döner.

Yeni doğan oğlaklarda vücut sıcaklığının sabit tutulma mekanizması hemen gelişmez. Doğuma müteakip oğlak ve anası soğuk hava akımından korunmalıdır. Bu nedenle doğum yerlerinin mümkün olduğunca sıcak (yaklaşık 20-25 C) ve korumalı olmasına dikkat edilmelidir.

Doğumdan sonra mutlaka yapılması gereken en önemli iş, yavrunun ilk yarım saat içinde mikropla temas etmeden, bağışıklık maddelerini içeren yeterli miktarda (1kg canlı ağırlık için 50 ml) ağız sütünü içmektir. Oğlağı hastalıklara karşı koruyacak tek kaynak anasının verdiği ağız sütüdür. Bu ağız sütünün yapısı saatler ilerledikçe normal süte dönmeye başladığı gibi yine saatler ilerledikçe bu sütün oğlak barsağından emilim yeteneği de azalır. Aynı günün diğer sürecinde her öğünde 150 ml olmak üzere 5-6 öğün daha ağız ile besleme yapılır. Oğlaklara 2-5. Günlerde 4-6 öğün her öğünde 300 ml ağız sütü içirilmelidir. Uygulanan yaygın sistem ise annelerden ağız sütü salgıladıkları süreç boyunca oğlaklarıı onların yanında tutarak ağız sütü alımı sağlanır. 0ğlağın doğumu izleyen ilk yarım saat içinde kalkıp anasını emebilmesi gerekir. Anasını ememiyorsa meme başını bulmasına ve emişine yardımcı olunur.

Doğum sonrası oğlağın anası ölmüş veya ikiz doğum nedeniyle ananın sütü yeterli gelmiyorsa oğlak başka bir keçiye alıştırılır. Yani oğlağa süt ana bulunur veya biberonla elle beslenir.

Ağız sütü oğlağın bağışıklık maddelerini sağlaması yanında onların ilk 5 günlük tüm temel besin madde ihtiyacını karşılar. Ayrıca içeriğinde bulunan magnezyum sülfat oğlaklarda hafif bir ishal yaparak, oğlağın anne karnında iken bağırsaklarında biriken dışkı kalıntılarının (mekonyum) kısa sürede dışarı atılmasını sağlar.

Oğlağın 5. günden itibaren önünde içebileceği devamlı temiz ılık su bulundurulmalıdır.

Oğlağın önüne 2. haftadan itibaren kaliteli yonca yada kuru çayır otu serbest olarak tüketime sunulur.

Oğlaklar 5. günden 3. haftanın sonuna kadar anneleri ile beraber kalıp tam gün emiş yaparak hem annelerini emerler hem de önlerine serbest olarak konulmuş YARARLI BİR OĞLAK BAŞLANGIÇ yemlerini tüketirler. Bu dönemde yem tüketimi fazla olan ve annelerinden fazla süt içen bazı oğlaklarda sarı ishal görülebilir. Bu durumda oğlakların annelerinden sağım yapılarak kısmen onların annelerinden içebileceği süt miktarı azaltılarak sindirim bozukluğu problemi ortadan kaldırılır.

Oğlaklar 21 günden önce asla sütten kesilmemelidir.

Oğlaklarda silaj, şeker pancarı posası, değişik yumru ve kök yemleri 3 haftadan önce kullanılmamalıdır.

Keçiler 4. haftadan itibaren mera dönüşü sağılırlar. Sağım sonrası emiş için oğlakların yanına bırakılır. Bu uygulama ile oğlakların günlük anne sütü tüketimi azaltılarak kuru yemlere olan ilgisi artırılmış olunur.

Oğlaklar 7 haftalık yaşa ulaştıklarında; günde 300-350 gr YARARLI BİR OĞLAK BAŞLANGIÇ YEMİ tüketiyor ve canlı ağırlıkları 13-15 kg arasında ise artık tamamen sütten kesilip analarından ayrılarak ayrı bir bölmeye alınmalı. Önlerine beside kullanacağımız YARARLI İKİ OĞLAK BÜYÜTME YEM’leri konularak 10 gün içerisinde alışmaları sağlanmalıdır. Oğlak anadan ayrılma stresini 2-3 gün içinde atlatacak ve en fazla 1 hafta içerisinde yeni şartlara uyum gösterecektir.

Oğlaklar sütten kesimden 1 hafta sonra meraya çıkartılabilir. Oğlak sürülerine meraya çıkmadan önce biraz kuru ot verilerek anaç sürüden ayrı olarak otlatılmalı ve enterotoksemi aşısı yapılmalıdır.

Sürümüzde yapacağımız gençleştirme oranını tespit ettikten sonra, kendimize damızlık olarak tespit ettiğimiz oğlakları 3-4 ay kadar anadan süt emzirmeye devam ettirmeliyiz. Sütten kesimden sonra erkek ve dişi oğlaklar ayrı sürüler halinde otlatılırlar. Meraya ilave günlük 200-300 gr YARARLI İKİ OĞLAK BÜYÜTME YEMİ takviyesi yapılır.

Uygulanan oğlak besleme programından beklenen canlı ağırlık artışı sonuçlarının gerçekleşmesinde onların bulundukları bölmelerin altının temiz, kuru ve bol yataklık serilmiş olması önemli bir faktördür. Bu nedenle oğlak bölmelerinin altı asla ıslak olmamalıdır.

Keçi ve oğlakların idrarları alkali karaktere sahip olmaları nedeniyle idrar taşı oluşumuna müsait durumdadır. Özellikle yoğun yemle yapılan beslemenin 4-5. haftasından itibaren idrar kanalında oluşan bu idrar taşları cinsiyet ayrımı olmadan hem erkek hem de dişi hayvanlarda görülmekle birlikte dişiler erkeklere oranla farklı anatomik yapıda idrar yoluna (erkeklere oranla dişilerde idrar yolları daha kısa ve geniştir.) sahip olması nedeniyle bu taşları düşürebilirler. Çok farklı sebeplerden dolayı (rasyonun hatalı mineral yapısı, aşırı protein beslemesi, içme suyu olarak kullanılan mineral oranı çok yüksek olan kireçli artezyen suları, yetersiz su alımı, idrar yolu enfeksiyonları, hayvanlara bol kesif yem verilmesine karşılık kaba yemlerin çok az verilmesi veya hiç kaba yem verilmemesi, yemleme aralıklarının uzun olması, kalsiyuma göre fosforca zengin olduğu bilinen tahılların; saman gibi silikatlar bakımından zengin kötü kaliteli kaba yemlerin; okzalatlar bakımından zengin pancar yaprağı ve erken biçilmiş yoncanın; östrojenik mera otları ve yem bitkilerinin çok yüksek miktarda ve uzun süre yedirilmesi, A vitamini noksanlığı) oluşan idrar taşları genellikle erkek hayvanların idrar yolunu tıkayarak idrar yapımını engeller ve ölüme sebep olur. Firmamız üretmiş olduğu yemlerde böbrek ve idrar taşı oluşumunu engelleyici özel katkılar mevcuttur. Bu fabrika yemlerinin TEK BAŞINA kaliteli kaba yemlerle birlikte serbest olarak hayvanlara yedirilmesi durumunda, üreticinin en önemli sorunlarından birisi olan ve halk arasında ‘’sidik zoru’’ veya ‘’işeme zorluğu’’ olarak adlandırılan Ürolithiasis problemin ortaya çıkması engellenir.

Erkek oğlaklar aynı yemi yedikleri halde dişi oğlaklardan daha çok et tutarlar. Erkeklerin besi kabiliyeti daha yüksektir. Onun için erkek oğlaklar beside daha iyi sonuç verir.

Yerli ve kültür ırklarına göre değişmekle birlikte ilk altı ayda normal büyüyen oğlaklar günde en az 110-200 gr canlı ağırlık artışı sağlanmalıdır.

Damızlık amaçlı kullanılacak dişi oğlakların, damızlıkta kullanma yaşında (7-8 ay) minimum canlı ağırlığının 40-45 kg’a (ergin canlı ağırlığın %60’ına) getirilmiş olması yeterlidir. Dişi oğlakların damızlıkta kullanımı için dikkat edilmesi gereken esas kriter yaştan ziyade vücut ağırlığıdır.

Keçilerde gereksinimlerin en fazla olduğu teke katımı (flushing) dönemi, geç gebe dönemi (doğuma hazırlık dönemi), emzirme ve sağım dönemlerinde yüksek değerli otlarla, gereksinimin en az olduğu erken gebe döneminde (gebeliğin ilk 3.5 ayında) düşük besin değerli kaba yemlerle beslenmelidir.

Keçilerde yüksek döl verimi elde etmek (ikizlik oranını artırmak), kısırlığı en aza indirmek için aşımın 3-4 hafta öncesinden 2-3 hafta sonrasına kadar teke katımı (flushing) döneminde keçilerin ve tekelerin besin madde alımlarını artırma ve dolaysıyla vücut ağırlıklarını, kondisyonlarını ve anne karnındaki embriyonun yaşama oranını yükseltmek için bir program dahilinde yem verilir.

Tekeler işletmenin oğlak verimini tayin eden en önemli unsurdur. Teke katımı döneminde sürüye katılan tekenin iyi aşım yapabilmesi, o tekenin çok iyi beslenmesine bağlıdır. Şunu asla unutmayalım ki aşırı besleme, iyi bir besleme değildir. Aşırı besleme, tekelerin yağlanmasına neden olur, aşım kabiliyetini azaltır ve sperma kalitesini düşürür. Yetersiz besleme de tekelerin döl verimlerini olumsuz yönde etkiler.

Teke katımı (flusing) döneminde keçilere mera ile birlikte verilen kuru kaba yemin kalitesine göre günlük 200-400 gr; tekelere ise günlük 500 gr ÇEKİCİ TOKLU BESİ YEMİ verilir.

Keçilerde erken gebelik döneminde (gebeliğin ilk 3,5 ayı) besleme düzeyi azaltılır. Çünkü bu dönemde embriyo henüz küçük ve büyüme hızı yavaş olduğu için keçinin besin madde gereksinimleri azdır. Bu dönemde keçiler meradan tam yararlanmadığı ya da mera kalitesi iyi olmadığı taktirde verilen diğer kuru kaba yemin kalitesine göre ÇOK YARARLI KEÇİ SÜT Yemi’nden 150-300 gr arasında verilerek, ortalama 30-40 gr canlı ağırlık kazanmaları sağlanmalıdır. Bu dönemde keçilerin aşırı kilo kazanıp yağlanmaları son derece sakıncalıdır.

Keçilerde doğuma hazırlık dönemi (gebeliğin son 1.5 ayı) embriyonun ana karnında en hızlı büyüdüğü ve keçide meme gelişiminin gerçekleştiği dönemdir. Oğlak doğum ağırlığının üçte ikisini bu dönemde kazanır. Gebe keçiler bu dönemde günde ortalama 130-180 gr. İkiz oğlak taşıyanların 160-225 gr ağırlık artışı kazanmak için meraya ilave kuru kaba yemin kalitesine göre 300-600 gr ÇOK YARARLI KEÇİ SÜT YEMİ verilir.

Süt keçiciliğinde süt veriminin en yüksek olduğu dönem doğumu takip eden 6-8 haftalık dönemdir. Daha sonra süt üretimi düzenli bir azalma gösterir. İlk bir ay meraya ilave kuru kaba yemin kalitesine, emzirdiği oğlak sayısına ve süt verimine göre verilen ÇOK YARARLI KEÇİ SÜT destekleme yemi yavaş yavaş azaltılarak sütten çıkışa kadar verilir.